BAKI, Trend: Azərbaycan yazıçı Nərminə Məmmədzadə Trend Life-a ikinci Qarabağ müharibəsi şəhidlərinin xatirəsinə həsr olunmuş "Olmayan Bir Müsahibə ..." adlı silsilə materiallar təqdim edir.
Bu material Surxay Noçuyevə həsr edilmişdir...
- Salam, Surxay.
- Salam.
- Yoldaşınızla özüm danışmamışam, amma səsini eşitdim. Sizdən danışırdı...
- Yəqin mesaj göndərib. Elə mən də həmçinin, ona zənq edəndə, balaca körpə qızımın səsin duyardım. Deyirdim ki: Can, ay Fidan, canına gurban olaram sənin.
- Fidanı görə bilmədiniz?
- Yox... Sadəcə səsini, ağlamağını eşidə bildim, çünki qızım anadan olanda mən müharibədə idim. Amma adını mən goydum.
- Gözəl addır. Təəsüf Fidan atasını görə bilmədi...
- Bəli, amma o məni həmişə hiss edə biləcək. Böyüyəndə, oğlum Uğur və qızım Fidan mütləq Qarabağa gələcəklər. O zaman səsimi də torpaqdan duya biləcəklər...
- Qarabağda o qədər şəhid səsi var ki...
- Qanımız, səsimiz, canımız var Qarabağda. Buralara gəlsəniz bizi xatırlayın.
- Söz verirəm...
Surxay gülümsəyir, mən də özümü Qarabağda görürəm... Onların adlarını bir bir çəkib torpağı gözümün üstünə qoyacağam... Onların canı ilə alınan torpağı...
- Surxayın arzusu nə idi?
- Əslində mən general olmaq istəyirdim, həyatımı həbçi olmağa həsr etmışdım.
- Əminəm ki, elə də olacaqdır...
- Ola bilər (gülür), amma mənim ikinci arzum da var idi. O da şəhid zirvəsinə yüksəlmək... Laləyə də onu deyirdim ki, ölsəm şəhid olum, amma heç ağlamasın, başını dik tutsun.
- Sonuncu döyüş Şuşada olub?
- Bəli, Şuşaya kimi gedib çata bildim. Amma ayın səkkizi qismət məni bu dünyadan əbədi evimə apardı...
- Bəs evdə olarkən marağınız nədə idi?
- Evə tez gələndə oğlumla oynayardım, amma adətən gec gəlirdim. Sənədli filmləri çox bəyənirdim. Kitab oxuyurdum, nə bilim, hər kəs necə mən də elə (gülümsəyir).
- Hər kəs kitab oxumur, Kapitan.
- Ola bilər, kitablar insanın həyata baxışını dəyişir.
- Vətənə sevgini kitablardan mı öyrəndiniz?
- Yox, o sevgilə insan anadan olur, qanında olmadısa demək heç olmayacaq. Vətən sağ olsun!