Bakı. Trend:
Azərbaycan yazıçısı Nərminə Məmmədzadə Trend Life-a ikinci Qarabağ müharibəsi şəhidlərinin xatirəsinə həsr olunmuş "Olmayan Bir Müsahibə ..." adlı silsilə materiallar təqdim edir.
Bu material Ümüd Xəncəlova həsr edilmişdir...
- Salam, Ümüd.
- Salam.
- Danışaq?
- Əlbəttə ki!
- Necə oldu ki, müharibəyə getdin?
- Başqa cür ola bilərdi bəyəm? Mən kəşfiyyatçıyam, vətən mənsiz necə ola bilərdi ki?
- Heç cür... Axı sən bizim Ümidimizsən...
- Hə, can mama deyərdi ki, can Ümüd, sənə ümid bağlamışıq (gülümsəyir).
- Ümüd, mən sənin ananı çox sevdim, Məryəm xanım bir söhbətlə mənə elə yaxın oldu ki...
- Hə, can mama elədir, müharibəyə gedəndə ona demədim... Amma girdim otağa dedim ki, gəl səni çoxlu öpüm qucağlayım. O zaman başa düşmədi... Elə bilirdi ki, həmişəki kimi gedirəm...
- Niyə demədin?
- Qorxacaqdı...nə bilim. Bəzən elə şeyləri heç anlatmaq da olmur.Balalarımı da o qədər öpdüm ki, qoxuları yadımda qalsın...
- Qaldı?
- Vətən qoxusu onlara qarışdı.
- Ümüd, evə tez-tez zənq edirdin?
- Hə, çalışırdım, sentyabrın 28-i anama zənq etdim, artıq müharibədə olduğumu dedim. Sonra isə hər gün əlaqə saxlayırdım, oktyabırın 6-a kimi...
- O zaman harda idin?
- Cəbrayılı aldıq, Füzuliyə girəcəkdik... Alınmadı, amma çox istəyirdim Şuşaya kimi gedim, düşmənin cavabını verim (gülür).
- Sən Cəbrayılı azad edərək ordumuza Şuşaya girməkdə kömək etdin. Ona görə elə hamınız müharibəni axıracan keçdiniz...
- Ola bilər, heç mən belə düşünməmişdim (gülür).
- Ümüdün ümidi var idi?
- Hə (gülür), bəs necə! Müharibədən sonra uşağlarımı götürüb istirahətə getmək istəyirdim, Şahdağın zirvəsinə... Alınmadı...
- Ümüd ,son sözün varmı?
- Var... Anama demək istəyərdim ki, mən daha böyük zirvəyə qalxmışam. Ağlamasın, mənimlə fəxr etsin. Ümidini heç zaman itirməsin.
