Bakı. Trend:
Siyasi elitanın, məmurların, siyasətçilərin, deputatların, senatorların, böyük media qurumlarının, hətta sosial şəbəkələrdəki blogerlərin təmsil olunduğu dövlət başqa ölkəyə qarşı üsyan edə bilərmi?
Bəlkə, niyə olmasın. Ancaq müstəsna olaraq və yalnız bir halda - aralarında müharibə olarsa. Üstəlik, bu, soyuq müharibə deyil, qaynar müharibədir - döyüşlər gedəndə tanklar cingildəyir, silahlar susmur, döyüş təyyarələri uçur, yüksək hündürlükdə bombardmançılar ölüm, dəhşət və dağıntılar səpirlər.
İstənilən başqa hallarda bütün dövlətin, hətta regional hökumətin səfərbər olması, təbliğat maşınının işə düşməsi ən azı çaşqınlıq yaradır.
– Niyə birdən? - bu, yeganə düzgün, məntiqli sualdır.
Amma məntiq, koqnitiv qərarlar, müdriklik, dürüstlük, ədalətlilik, rasionallıq və praqmatizm çox güman ki, Fransa prezidenti Emmanuel Makronun xarici siyasətində sillogizmlər olub.
Köhnə Fransa tarixində pis, hətta ən pis dövlət başçılarından biri olan Makron səmimi, az qala bütün ruhu ilə Azərbaycana bütün bəlaları arzulayır.
Onun Cənubi Qafqazdakı geosiyasi proseslərlə bağlı bütün şifahi tarazlıq hərəkətləri, “Azərbaycandakı autarkiya və despotizm, buna görə Qərbin və bütün sivil dünyanın Ermənistanı və erməniləri, xüsusən də Qarabağ ermənilərini dəstəkləməyə ehtiyacı var”. Bakını cəzalandırmaq və rəsmi Parisə görə, azərbaycanlıların olması lazım olan yeri göstərmək, siyasi eyhamlarla örtülmüş qeyri-müəyyən şüurundan başqa bir şey deyil.
Onu başa düşmək olar. Fransa bir-birinin ardınca xarici siyasətdə məğlubiyyətlər yaşayır. Səbəb Emmanuel Makronun “ambisiyaları və döyüş sursatı”nı eyniləşdirməməsidir. İğtişaşların və yoxsulluğun öhdəsindən gələ bilməyən Fransa başqalarını öyrətməyi öhdəsinə götürür.
Fransada daxili siyasət Emmanuel Makronun xarici siyasətinə əsas maneədir. Fransanın obrazı? Bir tərəfdən, Avropanın heç bir ölkəsində (İsveç istisna olmaqla) bənzəri olmayan şəhər iğtişaşları var idi. Digər tərəfdən, dövlət xidmətlərinin keyfiyyətinin pisləşməsi və çətin iqtisadi vəziyyət var, bunu 3000 milyard avroluq rekord dövlət borcu sübut edir. (INSEE Milli İqtisadi Tədqiqatlar İnstitutu bunu belə adlandırıb). Bu, Yelisey Sarayının rəhbərliyinə Avropa və qlobal işlərdə "sürəti təyin etmək" üçün səy göstərməyə mane olmur.
Ümumilikdə mənzərə qaranlıqdır. Fransanın Məğrib ölkələri, xüsusən də Mərakeşlə münasibətləri kəskin şəkildə pisləşib. Afrikada Fransa Malidəki hərbi əməliyyatının uğursuzluğu ilə barışmaqda çətinlik çəkir. Bir sıra siyasi böhranlarda, istər Liviya, istər Livan, istər İraq, istər Qafqaz, istərsə də Venesuelada Fransa prezidentinin fəaliyyəti çox az konkret nəticə verdi. Heç bir yerdə nəticələr Parisin ambisiyalarına uyğun gəlmədi. Və ya ən azı fransız diplomatlarının və siyasətçilərinin ən təvazökar gözləntiləri oldu.
Azərbaycana gəlincə, Bakı ilə oynayan Paris Qafqazı itirir.
Fransa kəşfiyyatçılarının ölkəmizdə geniş iqamətgahının açıqlanması nədən ibarətdir?
Xatırladım ki, bir müddət əvvəl Azərbaycan ərazisində Fransanın “tərəfdaşları” kimi tanınan ölkələrin nümayəndələrinə qarşı çox inamlı və sakit şəkildə kəşfiyyat əməliyyatları aparan Fransa səfirliyinin daxili məntəqəsi müşahidə olunub. Eyni zamanda, rezidentlik geniş əlaqələrdən istifadə edərək, region ölkələrində fəal şəkildə hərəkət edir, yeni vəzifələr formalaşdırır və təsir dairəsini genişləndirirdi. Uzun illər Fransa kəşfiyyatının ştatdankənar əməkdaşı olmuş Fransa vətəndaşlarından biri könüllü olaraq Azərbaycanın hüquq-mühafizə orqanları ilə əməkdaşlıq təşəbbüsü ilə çıxış edib.
Ukrayna, Gürcüstan və Azərbaycanla bağlı kəşfiyyat fəaliyyəti həyata keçirən bir sıra şəxslər həbs edilib. Mənbə hesab edir ki, uğursuzluğun miqyası Fransa kəşfiyyatının imicinə ciddi zərbə olacaq.
Prezidenti bir tərəfdən yüksək tribunalardan, bəyanatlarında və müsahibələrində “demokratiyanın müdafiəsində möhkəm dayanmağa” çağıran ölkə, digər tərəfdən, təcavüzkar neokolonializm siyasəti yürüdür. Bunlar bir-birinə qətiyyən uyğun gəlmir.
Fransa militarist siyasət yeridir, Ermənistanı silahlandırır, bu ölkədə revanşist qüvvələri həvəsləndirir, regionumuzda yeni müharibələrin alovlanması üçün zəmin hazırlayır, BMT Təhlükəsizlik Şurasının daimi üzvü statusundan sui-istifadə edərək qərəzli, qərəzli siyasətini həyata keçirir.
Fransa Senatı getdikcə daha çox Ermənistan parlamentinin baş ofisinə çevrilir və Fransa Xarici İşlər Nazirliyi erməni diplomatiyası üçün “beyin mərkəzi” olmaq istəyir.
Körpə prezidentin başçılıq etdiyi bu ölkə isə bizə, Azərbaycana qarşı silaha sarılıb.
İlin əvvəlindən Fransanın bir çox qəzet və jurnalları, internet saytları və televiziya kanalları, radio stansiyaları və xəbər saytları - bir sözlə, Fransanın kütləvi informasiya vasitələrində yeni povest peyda olub. Daha dəqiq desək, yeni bacaçı “avtoritar Azərbaycan”dır.
Nəşrlərə, hesabatlara, “araşdırmalara” və s. Fransa mediasında belə çıxır ki, siz və mən dəhşətli, inanılmaz qəddar, adamyeyən bir diktaturada yaşayırıq, burada günahsız insanların sonsuz həbsləri var, cəmiyyətin irqçilik və militarizm yetişdirdiyi, hamının gənc yaşlarından ermənilərə və fransızlara nifrət etdiyi və vətəndaşlar ölkədən qaçmaq və Qərbi, daha dəqiq desək, Avropa İttifaqı ölkələrini alt-üst etmək üçün milyonlarla axının xəyalını qururlar.
Məsələn, “France 24” yazır: “Ermənistan özünü Azərbaycandan qorumaq üçün istifadə etmək istədiyi beynəlxalq cinayət məhkəməsinə yeni qoşulub”.
Nüfuzlu, lakin azərbaycanfobiya isterikasında döyülən Le Monde dəyənəyi götürərək davam edir: “Azərbaycan Avropa fondlarından maliyyələşən həbsxanalarda işgəncə hallarının araşdırılmasını qadağan edib”.
“Le Point” də heç də geri qalmır, “Azərbaycan Fransada sabitliyi pozmaq istəyən diktaturadır” başlığı ilə böhtan yazır.
Beynəlxalq Fransız Radiosu isə (Radio France internationale) tamamilə sıxışdırılaraq, “Azərbaycan həbsxanalarında: işgəncələr davam edir, Avropa əməkdaşlığı” başlığı altında psevdo“araşdırma” olan “vərəq” dərc edib.
“İstintaq”dan sadəcə bir sitatı diqqətinizə çatdırıram: “İşgəncələrə son qoymaq üçün rəqib rejimi tənqid etdiyinə görə peşman olmalı və bir daha bunu etməyəcəyinə dair videoya söz verməlidir”.
Daha sonra təbii ki, “Azərbaycanda bir neçə müstəqil mediadan biri” kimi təqdim olunan “Abzas” internet saytının adı çəkilir.
RFI və France 24, yüksək səslə bildirdikləri kimi, “Azərbaycandakı mövcud vəziyyətlə bağlı tədqiqat işlərini davam etdirmək” üçün Qadağan olunmuş Hekayələr konsorsiumu ilə birləşib.
Fransa kütləvi informasiya vasitələrinin nümayəndələrinin birgə işinin nəticəsi, yumşaq desək, birmənalı deyildi. Daha doğrusu, yararsız, savadsız, keyfiyyətsiz qondarma ittihamlar, illüziyalar, yalanlar və ümidsiz ümidsizlik yığını.
Məsələn, məşhur “müstəqil blogger” Məhəmməd Mirzəlidən başqa heç kim “diktatura şəhidi” olmadı. Olmayan əqidəsini satan, rüşvət almaqdan çəkinməyən, bu və ya digər müştəriyə müvəqqəti məlumat zibilliyi kimi “işləməkdən” çəkinməyən şəxs. Mühacirətdə olan oxşar “müstəqil bloggerlər və siyasətçilər”lə dəfələrlə toqquşmuş, ev sahibi ölkənin kəşfiyyat xidmətlərinə xidmət edən “blogger”.
Amma yox, Fransa mediası üçün o, “şəhiddir” və təbii ki, “Bakı hakimiyyətinin üç sui-qəsd cəhdinin hədəfidir”.
Digər “qəhrəman” isə daxili siyasi həyatdan kənarda qalan, psixoloji komplekslərin astanasında olan aqressivliyin siyasətçinin əsl taktikasından başqa bir şey olmadığına əmin olan 62 yaşlı Tofiq Yaqubludur.
Bundan əlavə, müəlliflər Azərbaycanla Avropa İttifaqı arasında güclü tərəfdaşlıq əlaqələrinin olduğuna görə təəssüflənir və qəzəblənirlər, çünki Bakı Aİ ölkələri üçün enerji mənbələrinin şaxələndirilməsi üçün ən sabit bazalardan biridir – xüsusən də Ukraynadakı hərbi əməliyyatlar, tətbiq edilən sanksiyalar nəzərə alınmaqla. Rusiya haqqında və imtina - rəsmi olaraq, əlbəttə ki, Qərbi Avropa ölkələrindən Rusiya neft və qazından.
Fransa mediası əmindir ki, bu və “bir çox başqa” səbəblərə görə Avropa sanksiyalar və çoxsəviyyəli embarqolar tətbiq etməklə Bakını “cəzalandırmalıdır”.
Bundan əlavə, müəlliflər əmindirlər ki, Azərbaycan Avropa Şurasından çıxarılmalıdır. Eyni sözləri daha bir “qəhrəman” – siyasi cırtdan və əxlaqsız, diplomatik sahədə işləyərkən qalmaqalları, korrupsiyası və savadsızlığı ilə tanınan keçmiş səfir Arif Məmmədov deyir.
Avropa Şurası (Avropa İttifaqı liderlərinin iclası) ilə qarışdırılmamalı olan Avropa Şurası 46 dövləti birləşdirir və insan hüquqlarının müdafiəsinə həsr olunub. Bir çox ölkələrdə az tanınan, lakin Avropa İttifaqının üzvü olmayan və beynəlxalq aləmdə nüfuzunu artırmaq istəyən ölkələr üçün vacib olan diplomatik səhnə.
Söhbət “işgəncə”dən, “Azərbaycanın Avropa Şurasından çıxarılmasından” gedirsə, o zaman Arif və Leyla Yunuslar olmasaydı, fransızlar harda olardı ki, özünü bir çox alçaq hərəkətləri, ximerik şüuru və işbirliyi ilə ləkələdi. bizim ölkəmiz.
“Azərbaycanın zindanlarında on minlərlə xaraba ruhdan” danışan bu qıcıqlandırıcı cütlük idi.
Baxmayaraq ki, bu eyni "zindanlar" ən müxtəlif insanlar tərəfindən və onlarla dəfə ziyarət edilmişdir.
Avropa Şurasına görə, Azərbaycan islahatları yaxşı aparıb. Bir sıra cinayətlər dekriminallaşdırılıb, alternativ cəzalar, habelə azadlıqdan məhrum etmə ilə bağlı olmayan qabaqlayıcı tədbirlər tətbiq edilib.
Arif Yunus ona bu əməkdaşlığa dair sənədləri və fotoşəkilləri göstərəndə qəzəbləndi və dedi: "Avropa bizim üçün bir simvoldur, demokratiya və qanunun aliliyi simvoludur. Bəs niyə demokratiya dəyərlərini müdafiə edirsə? diktaturanı dəstəkləyirmi?”
Üzr istəyirəm, amma sual biabırçı dərəcədə axmaqdır, farisey Arif və Leyla Yunusun kloun cütlüyünün üslubunda.
Azərbaycan üçün demokratiya, insan haqları, qanunun aliliyi, seçim azadlığı, suveren xarici siyasət və s.
Və “Üz!” əmrini alan fransız subjurnalistlərinin iyrəncliyi, əxlaqsızlığı, prinsipsizliyi və dərin qeyri-peşəkarlığı. Yelisey sarayından, hələlik binanın komendantı riyakarlığa və tartufizmə meylli Emanuel Makron bizim üçün tamamilə əhəmiyyətsizdir.
Heç, tamamilə, qətiyyətlə və bir qəpik də yox.
Sena sahilində anti-Azərbaycan isteriyasında necə qıvrılırlarsa da.