Bakı. Trend:
Ermənistan bir daha öz əsl simasını - kinli yalan, hiylə və təcavüz dolu sifətini nümayiş etdirir. İrəvan sanki kölgələrdə səssizcə pusquda dayanan, özünü sülh axtarırmış kimi göstərən, əslində isə münasib fürsəti gözləyən və fürsət tapdıqda ulayıb hücum edən bir çaqqalı xatırladır. Daha dünən erməni hakimiyyəti sülh müqaviləsinin imzalanmasına hazır olduğunu iddialı şəkildə bəyan edirdi, amma bu gün onların artilleriya silahları yenidən sərhəddə guruldamağa başlayıb, Azərbaycan mövqelərini hədəfə alıb. Bu atəşlər təsadüf deyil, səhv də deyil - bu, əvvəlcədən planlaşdırılmış təxribat, məqsədyönlü təcavüz aktıdır ki, sülh prosesini pozmaq üçün düşünülmüş şəkildə həyata keçirilib.
Erməni tərəfi uzun illər boyu çirkin oyun oynayıb, ictimai rəyə məharətlə manipulyasiya edərək beynəlxalq ictimaiyyəti çaşdırmağa çalışıb. Ancaq indi maskalar tamamilə düşüb. “Sülh” çağırışlarının arxasında həmin o hiyləgər İrəvan dayanır ki, onilliklər boyu işğal və etnik təmizləmə siyasəti yürüdüb. Erməni hakimiyyəti saxtakar oyunçu kimi hərəkət edərək hər dəfə “yeni təşəbbüs” adı altında növbəti hərbi avantürasını ört-basdır etməyə çalışır.
Son hadisələr hələ də konstruktiv dialoqa ümid bəsləyənlər üçün açıq-aşkar təhqirdir. Erməni tərəfi təkcə qeyri-sabit mövqe nümayiş etdirmir - o, sülh prosesini açıq şəkildə lağa qoyur, onu sonsuz absurd teatrına çevirməyə çalışır. 2024-cü ilin iyun ayında Paşinyan “Atəşkəs rejiminin pozulması hallarının araşdırılması üzrə birgə mexanizm”in yaradılması haqda pafoslu bəyanatlar verəndə bilirdi ki, bu sözlər hətta yazıldığı kağız parçasına belə dəymir. Eynilə 2024-cü ilin yanvarında o, “Silahların qarşılıqlı nəzarəti mexanizmi”nin yaradılması təklifini irəli sürəndə də məqsədi sülhü gücləndirmək deyil, diqqəti yayındırmaq və gizli militarizasiya planlarını ört-basdır etmək idi.
Erməni hakimiyyəti elə davranır ki, sanki hiyləgər bir piromandır - evi odlayır, sonra isə ən yüksək səs tonu ilə yanğını söndürməyə çağırır. Problem ondadır ki, bu dəfə Ermənistan tək yanmır - o, bütün regionu alovlandırmağa, Cənubi Qafqazda sabitliyi pozmaq istəyən Qərb havadarlarını bu alova cəlb etməyə çalışır.
Bu addımlar bir həqiqəti açıq şəkildə nümayiş etdirir: İrəvan konstruktiv dialoqa qadir deyil. O, sülh istəmir - revanş arzusundadır, 2020-ci ildə aldığı sarsıdıcı məğlubiyyətin əvəzini çıxmaq üçün yanıb qovrulmaqdadır. Və bu intiqam ehtirasında Ermənistan yenə də öz vətəndaşlarının təhlükəsizliyini qurban verməyə, onları çirkli siyasi oyunları naminə güllə altına atmağa hazırdır.
Bakı bu biabırçılığı daha dözmək fikrində deyil. Azərbaycan Ordusu istənilən təxribata sərt və dağıdıcı cavab verməyə hazırdır ki, İrəvanın bir daha odla oynamağa cəhd etmə fikrini birdəfəlik unutdursun. Ermənistan anlamalıdır ki, bu dəfə onun avantüraları fəlakətlə nəticələnəcək və mümkün nəticələrin bütün məsuliyyəti tam şəkildə Paşinyanın və onun məsuliyyətsiz ətrafının çiyinlərinə düşəcək.
Yaxın günlərdə Ermənistan Xarici İşlər Nazirliyinin mətbuat katibi Ani Badalyan Azərbaycan Xarici İşlər Nazirliyinin sözçüsü Ayxan Hacızadənin bəyanatına cavab verərək açıqlama verib. Hacızadə Ermənistanı atəşkəs rejimini pozmaqda və öhdəliklərini yerinə yetirməməkdə ittiham etmişdi. Badalyan isə öz açıqlamasında guya İrəvanın Azərbaycanın təqdim etdiyi sübutları nəzərdən keçirməyə hazır olduğunu, lakin yalnız bu materiallar Ermənistan tərəfinə təqdim ediləcəyi halda bunu edəcəyini bildirib.
Bu cavab açıq-aşkar yayınma cəhdidir və məsuliyyətdən qaçmaq istəyini göstərir. Daha məntiqli və dürüst yanaşma pozuntunu etiraf etmək və günahkarların cəzalandırılması üçün hərtərəfli araşdırma aparmağa söz vermək olardı. Axı 2024-cü il fevralın 12-də baş verən hadisə - Azərbaycan sərhədçisinin yaralanması ilə nəticələnən güllə atəşi faciə ilə başa çatdı. O zaman dörd erməni hərbçisi həlak oldu, biri isə xəstəxanaya yerləşdirildi və taleyi qeyri-müəyyən qaldı. Bu hadisə açıq-aşkar atəşkəs rejiminə etinasız yanaşmanın nəticəsi idi.
Bundan başqa, Badalyanın Ermənistanın “Atəşkəs rejiminin pozulması hallarının araşdırılması üzrə birgə mexanizm” yaratmaq təşəbbüsü ilə bağlı bəyanatı da şübhə doğurur. Müharibədə məğlubiyyətdən sonra Ermənistan bərabər şərtlərlə belə addımlar təklif etmək mövqeyində deyil. Müharibədən sonrakı reallıqlara görə, şərtləri qalib tərəf diktə edir və məğlub tərəf onları tərəddüdsüz icra etməlidir.
Jurnalistlər həmçinin Badalyandan Ermənistanın ATƏT-in Minsk Qrupunun buraxılması və Ermənistan konstitusiyasına dəyişikliklər edilməsi ilə bağlı mövqeyi barədə soruşublar. Mətbuat katibi faydasız bu qurumun buraxılmasını dəstəkləməyə hazır olduqlarını bildirsə də, eyni zamanda Bakının Qərbi Azərbaycanla bağlı bəyanatlarından narahatlıqlarını ifadə edib. Bu narahatlıq başa düşüləndir, çünki Ermənistandan qovulmuş azərbaycanlıların öz doğma yurdlarına qayıdışı məsələsi hər keçən gün daha da aktuallaşır.
Xatırladaq ki, 1987-ci ildə minlərlə azərbaycanlı Ermənistandan qovulub, zorakılığa və qırğınlara məruz qalıb. Onların ədalətli şəkildə geri qayıtması ərazi iddiaları məsələsi deyil, insan haqlarının fundamental prinsiplərinin bərpası məsələsidir. Bu proses Ermənistanın ərazi bütövlüyünə hörmət çərçivəsində həyata keçirilməlidir, lakin Qərbi Azərbaycan İcması ilə dialoqdan imtina yalnız vəziyyəti daha da gərginləşdirir.
Ermənistan Konstitusiyasına gəlincə, Badalyan 26 sentyabr 2024-cü il tarixində Ermənistan Konstitusiya Məhkəməsinin qərarına istinad edərək iddia edib ki, guya ölkənin əsas qanununda qonşu dövlətlərə qarşı hər hansı ərazi iddiası yoxdur. Lakin bu bəyanat absurda çevrilmiş başqa bir iddia ilə müşayiət olundu - guya Azərbaycanın Konstitusiyasında da oxşar iddialar yer alıb. Əslində isə azərbaycanlıların Zəngəzura və digər doğma torpaqlarına qayıdışı ərazi iddiaları deyil, tarixi ədalətin bərpası məsələsidir.
Üstəlik, imzalanmış razılaşmalarda açıq şəkildə qeyd olunur ki, Ermənistan və Azərbaycan keçmiş sovet respublikalarının sərhədləri çərçivəsində bir-birinin ərazi bütövlüyünü tanıyır və bir-birlərinə qarşı ərazi iddiaları irəli sürməyəcəklərinə dair öhdəlik götürürlər. Bu müqavilələrin müddəaları Ermənistanın daxili qanunvericiliyindən üstün hüquqi qüvvəyə malikdir. Lakin İrəvanın bu öhdəliklərini həqiqətən yerinə yetirəcəyinə inanmaq çətindir. Tarix göstərir ki, Ermənistan tez-tez imzaladığı sazişləri pozaraq beynəlxalq vəziyyətin onun xeyrinə dəyişəcəyinə və ya Qərbdən dəstək alacağına ümid edib.
Bu məqamda haqlı sual ortaya çıxır: yeni təxribat baş verəcəyi halda kim Ermənistanın müdafiəsinə qalxacaq? Rusiya artıq açıq şəkildə bəyan edib ki, İrəvan naminə münaqişəyə qoşulmaq niyyətində deyil. ABŞ da müdaxilə etmək istəyini göstərmir. Avropa isə ən yaxşı halda yalnız “dərin narahatlıq” ifadə edəcək ki, bu da real addımlara çevrilmək ehtimalı olmayan formal bəyanatdır.
Mövcud vəziyyətdə Ermənistanın yalnız bir ağıllı seçimi qalır: sərhəddə təxribatlara son qoymaq, əldə olunmuş razılaşmalara uyğun olaraq Konstitusiyaya dərhal dəyişikliklər etmək, Qərbi Azərbaycan İcması ilə ermənilərin zorla qovduğu azərbaycanlıların öz doğma yurdlarına qayıdışı barədə danışıqlara başlamaq və nəhayət, ATƏT-in Minsk Qrupunun mövcudluğunun mənasızlığını qəbul etmək. Vaxtı uzatmaq və ya üçüncü qüvvələrin dəstəyinə ümid etmək Ermənistanın mövqeyini yalnız daha da çətin vəziyyətə salacaq.
Erməni tərəfi yenidən Azərbaycanla sərhəddə hərbi təxribatlara meyilli olduğunu nümayiş etdirir. Son günlər Azərbaycan mövqelərinin intensiv atəşə tutulması açıq şəkildə göstərir ki, İrəvanın sülhə can atması barədə verdiyi bəyanatlar həqiqətə uyğun deyil. Təsadüfi deyil ki, bu yeni təcavüz dalğası Ermənistanın Azərbaycanla sülh müqaviləsinin mətninə razılıq verdiyini bildirməsindən dərhal sonra başladı. Bu taktika Ermənistan rəhbərliyinin siyasətindəki hədsiz qeyri-sabitliyi və ardıcılsızlığı göstərir.
Ermənistanın təxribatlarını əsaslandırmaq cəhdləri isə daha əvvəlki təşəbbüslərə istinadla müşayiət olunur. 2024-cü ilin iyununda Ermənistanın baş naziri ictimai şəkildə “Atəşkəs rejiminin pozulması hallarının araşdırılması üzrə birgə mexanizm” yaradılması təklifini irəli sürdü. Ondan əvvəl isə 2024-cü ilin yanvarında hakim partiyanın nümayəndələri ilə görüş zamanı “Silahların qarşılıqlı nəzarəti mexanizmi” yaradılması ideyasını səsləndirərək bununla bağlı Azərbaycanla müvafiq saziş imzalamağı təklif etdi. Lakin hər iki təşəbbüs yalnız deklarativ xarakter daşıyırdı və daha çox beynəlxalq ictimaiyyətin diqqətini cəlb etməyə hesablanmışdı, nəinki real sülh tədbirlərinə.
Revanş planı hələ də Ermənistan siyasətinin əsas prioritetlərindən biri olaraq qalır. Bu, təkcə müxalifət və hakimiyyəti tənqid edənlərin bəyanatları ilə deyil, hökumət nümayəndələrinin rəsmi ritorikası ilə də təsdiqlənir. Avropa parlament üzvləri ilə görüşdə Qarabağdakı erməni terrorçu xuntasının sabiq “parlament sədri” açıq şəkildə Qarabağda guya “etnik təmizləmə”nin baş verdiyini bildirib, Azərbaycanı “təcavüz” və “erməni abidələrinə qarşı vandallıq”da ittiham edərək bölgədə baş verən hadisələrin saxta mənzərəsini yaratmağa çalışıb. Bu cür bəyanatlar yalnız bölgədə gərginliyi artırmaq məqsədi daşıyır və İrəvanın münaqişəni aktiv fazada saxlamaq niyyətində olduğunu göstərir.
Son aylarda Ermənistanın hərbi gücünü fəal şəkildə artırması bölgədəki niyyətləri ilə bağlı ciddi narahatlıq doğurur. Ermənistan rəhbərliyinin davamlı militarizasiya siyasəti onun Azərbaycanla yeni münaqişə eskalasiyasına hazırlaşdığını açıq şəkildə nümayiş etdirir. Xüsusilə, yaxın həftələrdə genişmiqyaslı ehtiyatda olan hərbçilərin toplanışının planlaşdırılması Ermənistanın yeni təxribatlara və silahlı toqquşmalara hazırlaşdığına işarə kimi qiymətləndirilə bilər.
Məlumata görə, Ermənistan hakimiyyəti 55 yaşa qədər olan ehtiyat zabitləri, kiçik zabit heyəti və sıravi şəxslər üçün hərbi toplanış elan edib. Bu tədbirlər rəsmi olaraq ölkənin müdafiə qabiliyyətini gücləndirmək üçün planlaşdırılan tədbirlər kimi təqdim olunur. Lakin bu toplanışların miqyası və vaxtı sərhəddə mümkün eskalasiyaya hazırlıq barədə ciddi şübhələr doğurur.
Ermənistanın 2024-cü il üçün müdafiə büdcəsi 555 milyard dram (1,42 milyard ABŞ dollarından çox) təşkil edir ki, bu da əvvəlki illə müqayisədə 7% çoxdur. Bu vəsaitlər silahlı qüvvələrin modernləşdirilməsi və müasir silahların alınmasına yönəldilib. Xüsusilə, Ermənistan Fransadan zirehli texnika və artilleriya sistemlərinin tədarükü ilə bağlı sazişlər bağlayıb. Bundan əlavə, Hindistandan 84 ədəd 155 mm-lik ATAGS çəkili artilleriya sistemlərinin alınması ilə bağlı danışıqlar aparılır.
Bundan başqa, Ermənistan-Azərbaycan sərhədində on möhkəmləndirilmiş hərbi mövqenin tikintisi barədə məlumat yayılıb. Bu obyektlər struktur və yerləşmə baxımından hücum üçün əlverişli dayaq nöqtələri təşkil edir və strateji əhəmiyyətli ərazilər üzərində atəş nəzarəti imkanı yaradır. Üstəlik, bu mövqelər bir-biri ilə tunel sistemi vasitəsilə əlaqələndirilib ki, bu da diversiya əməliyyatlarının həyata keçirilməsi üçün istifadə oluna bilər.
Son aylarda Qərb ölkələri Cənubi Qafqazda öz təsirini bərpa etmək məqsədilə Ermənistana dəstəyini əhəmiyyətli dərəcədə gücləndirib. Fransadan və Hindistandan silah tədarükü, eləcə də hərbi-texniki əməkdaşlıq sazişlərinin bağlanması barədə məlumatlar yayılıb. Bundan əlavə, Ermənistan Kollektiv Təhlükəsizlik Müqaviləsi Təşkilatında (KTMT) iştirakını dondurub və bu qurumun büdcəsinə ödəniş etməyi dayandırıb ki, bu da ölkənin xarici siyasət kursunu dəyişdirdiyini açıq şəkildə göstərir.
Ermənistanın hərbi güclənməsi, müdafiə büdcəsinin artırılması, müasir silahların alınması və genişmiqyaslı ehtiyat qüvvələrinin toplanışı regionda sabitlik baxımından ciddi narahatlıqlara səbəb olur. Bu addımlar Azərbaycanla yeni münaqişə eskalasiyasına gətirib çıxara bilər ki, bu da Cənubi Qafqazda təhlükəsizlik və sülh prosesinə mənfi təsir göstərəcək.
Məlumata görə, Ermənistan hakimiyyəti hərbi təcrübəyə malik olan ehtiyatda olan hərbçilərlə yanaşı, daha əvvəl döyüş əməliyyatlarında iştirak etməmiş şəxsləri də əhatə edəcək genişmiqyaslı hərbi toplanışlar keçirməyi planlaşdırır. Bu tədbirlər rəsmi şəkildə ölkənin müdafiə qabiliyyətini gücləndirmək üçün planlaşdırılmış addımlar kimi təqdim olunur. Lakin bu toplanışların vaxtı və miqyası İrəvanın əsl məqsədinin Azərbaycanla sərhəddə yeni eskalasiyaya hazırlıq olduğu barədə şübhələr yaradır.
Qeyd etmək lazımdır ki, bu cür addımlar Ermənistan rəhbərliyi üçün yeni deyil. 2020-ci ildəki 44 günlük müharibədə məğlubiyyətdən sonra Ermənistan dəfələrlə hərbi toplanışlar və təlimlər keçirib ki, bu tədbirlər çox vaxt diplomatik dialoq cəhdləri və ya sülh danışıqları ilə eyni vaxta təsadüf edib. Bu da Ermənistanın ikiüzlü siyasət apardığını göstərir: İrəvan sülhə hazır olduğunu bəyan etsə də, əslində revanş və sərhəddə yeni təxribatlara hazırlaşır.
Ermənistanın hərbi fəallığının artması həm radikal müxalifət, həm də hökumət rəsmilərinin aqressiv ritorikası ilə müşayiət olunur. Son aylarda erməni rəsmiləri Azərbaycanın guya “aqressiv niyyətlər”inin olduğunu iddia edərək bu bəyanatlarla Ermənistanın hərbi potensialını artırmaq cəhdlərinə haqq qazandırmağa çalışır. Reallıqda isə məhz Ermənistanın militarizasiya siyasəti daha çox fəallıq nümayiş etdirir.
Erməni ordusunun sürətlə yenidən silahlandırılması xüsusilə bir sıra Qərb ölkələrindən, ilk növbədə Fransadan gələn tədarüklərdən sonra daha qabarıq şəkildə nəzərə çarpır. Paris açıq şəkildə bölgənin təhlükəsizliyini dəstəklədiyini bəyan etsə də, faktiki olaraq Ermənistanın militarizasiyasına şərait yaradır və bu ölkəyə potensial təxribatlarda istifadə oluna biləcək silahlar göndərir. Xüsusilə, zirehli texnika, hava hücumundan müdafiə sistemləri və atıcı silahların partiyalarının Ermənistana tədarük edilməsi barədə məlumatlar yayılıb. Bundan əlavə, Ermənistan hərbçilərinin Fransada və digər Avropa ölkələrində təlim keçməsi planları məlum olub.
Bundan başqa, Qərb strukturları erməni hərbçilərinə döyüş taktikası və strategiyaları üzrə fəal şəkildə məsləhətlər verir ki, bu da yeni münaqişə fazasının başlaya biləcəyi ilə bağlı narahatlıqları artırır.
Siyasi vəziyyətin təhlili göstərir ki, Ermənistanın təxribat xarakterli hərəkətləri təsadüfi deyil və bu, bölgədəki təsirini qoruyub saxlamağa çalışan Qərb dairələrinin fəallığı ilə üst-üstə düşür. 44 günlük müharibədən sonra Azərbaycan regionda mövqelərini əhəmiyyətli dərəcədə möhkəmləndirib ki, bu da Cənubi Qafqazda sabitliyi öz geosiyasi maraqlarına təhlükə hesab edən bir sıra Qərb dövlətlərinin narazılığına səbəb olub.
Qərb üçün Bakı və İrəvanın Azərbaycan şərtləri əsasında münaqişəni tam həll etməsi olduqca arzuolunmazdır. İki ölkənin barışması Qərb strukturlarının, o cümlədən Aİ və NATO-nun regiona təsir imkanlarını ciddi şəkildə məhdudlaşdırardı. Məhz buna görə də Qərb himayədarları Ermənistana sülh təşəbbüslərini pozmaq üçün hərbi təxribatlardan istifadə edərək münaqişəni yenidən alovlandırmağa təkan verirlər.
Bu kontekstdə Ermənistan iki cəbhədə hərəkət etməyə məcburdur. Bir tərəfdən, Ermənistan hakimiyyəti 2020-ci ildəki məğlubiyyətə görə revanş tələb edən daxili radikal çevrələrə yarınmağa çalışır. Bu qüvvələr regionda yeni reallığı qəbul etməyə hazır deyil və ölkə hakimiyyətinə ciddi təzyiq göstərir. Digər tərəfdən, İrəvan Qərb himayədarlarına sədaqətini nümayiş etdirməyə çalışır və onların iqtisadi və siyasi dəstəyinə bel bağlayır.
Belə vəziyyətdə Ermənistan son dərəcə qeyri-sabit mövqe tutur. Həm daxili radikallarla, həm də Qərb himayədarları ilə ziddiyyətlərdən yararlanmaq cəhdi qeyri-müəyyən və təhlükəli nəticələrə gətirib çıxara bilər. Ermənistanın ehtiyat qüvvələrinin hərbi toplanışları, aktiv silahlanma siyasəti və informasiya məkanında militarist ritorikanın güclənməsi İrəvanın sərhəddə yeni təxribatlara əl atmağa hazırlaşdığını göstərir ki, bu da:
- Azərbaycanla sülh danışıqlarını pozmaq;
- Daxili siyasi problemləri xarici münaqişəyə yönəltmək;
- Qərbə “regiondakı forpost” kimi xidmət etməyə hazır olduğunu nümayiş etdirmək məqsədi daşıyır.
Nəticədə, Ermənistanın hazırkı davranışı son dərəcə təhlükəli və təxribat xarakterlidir. İrəvan konstruktiv dialoq və sülh təşəbbüsləri əvəzinə, yenidən hərbi ritorika və qeyri-sabitliyi alovlandırmağa çalışır ki, bu da bölgədə yeni eskalasiya riskini artırır.
Belə bir vəziyyətdə Ermənistan son dərəcə qeyri-sabit mövqedədir. Daxili radikallar və Qərb havadarları arasındakı ziddiyyətlərdən eyni anda faydalanmaq cəhdləri gözlənilməz və təhlükəli nəticələrə gətirib çıxara bilər. Ehtiyat qüvvələrinin hərbi toplanışları, silah arsenalının sürətlə artırılması və informasiya məkanının militarizasiya edilməsi göstərir ki, İrəvan sərhəddə yeni təxribatlara əl ata bilər. Bu təxribatların məqsədi aşağıdakılar ola bilər:
- Azərbaycanla aparılan sülh danışıqlarını pozmaq;
- Daxili siyasi problemləri xarici münaqişə müstəvisinə keçirmək;
- Qərbə “regionda forpost” rolunu oynamağa hazır olduğunu nümayiş etdirərək iqtisadi yardım və siyasi dəstək qazanmaq.
Beləliklə, Ermənistanın hazırkı siyasəti son dərəcə təhlükəli və təxribat xarakterlidir. İrəvan konstruktiv dialoq və sülh təşəbbüsləri əvəzinə, yenidən hərbi ritorikaya və qeyri-sabitliyi alovlandırmağa çalışır ki, bu da bölgədə yeni eskalasiya riskini artırır.
Sosioloji sorğular göstərir ki, Ermənistan cəmiyyətinin əhəmiyyətli bir hissəsi hələ də Qarabağın Azərbaycanın ayrılmaz hissəsi olduğunu qəbul etməyə hazır deyil. Üstəlik, Ermənistan rəhbərliyi indiyə qədər Konstitusiyaya Azərbaycanın ərazi bütövlüyünə iddialardan imtina etməni təsbit edən müvafiq dəyişiklikləri daxil etməyib. Həmçinin, hüquqi cəhətdən ləğv edilməsə də faktiki olaraq mövcud olmayan ATƏT-in Minsk Qrupundan rəsmi çıxmaq üçün heç bir addım atılmayıb. Bütün bunlar İrəvanın sülh yolu ilə nizamlanma prosesində iştirak etmək niyyətində olmadığını açıq şəkildə nümayiş etdirir.
Sərhəddə baş verən təxribatlar Azərbaycanla Ermənistan arasında münasibətlərin normallaşdırılması prosesini pozmağa yönəlmiş daha geniş strategiyanın tərkib hissəsi də ola bilər. Bölgədə təsir rıçaqlarını qoruyub saxlamağa çalışan Qərb dairələri Ermənistanı qeyri-sabitliyin aləti kimi istifadə edə bilər. Ermənistan hakimiyyətinin xarici qüvvələrdən asılı olduğunu nəzərə alaraq, İrəvanın müstəqil və konstruktiv siyasət yürüdəcəyini gözləmək inandırıcı görünmür.
Bütün bunlar sülh sazişinin imzalanması perspektivlərini son dərəcə qeyri-müəyyən edir və yeni münaqişə eskalasiyası ehtimalının hələ də yüksək olaraq qaldığını göstərir.